Week 3: Cochin - Coorg - Mysore - Bangalore - Amsterdam

Dag 15 zaterdag 14 oktober 2006: backwatertocht - Cochin
Goed geslapen, op het dek genieten van de omgeving. Vissers vlak bij de boot. Er komen 2 kinderen langs die vragen om een pen. Ik stuur ze door naar de volgende boot, waar Rosemary veel pennen en andere weggeefdingen heeft. De kids zijn blij, en komen even later weer terug met een derde kind. Ondertussen is onze bemanning aan het badderen in de rivier. Weer een uitgebreid ontbijt met pannenkoekjes en kokos. We varen langzaam terug naar Aleppey, waar de bus alweer wacht op ons. Een absolute aanrader deze backwatertocht.

Het is een korte rit naar Cochin. Het hotel zit in Ernakulam, hier lunchen we, en gaan daarna met de riksja naar het eiland Fort Cochin. Samen met Marjolein en Saskia blijkt onze riksja naar een ferryterminal te gaan, waar de anderen dus niet staan. Mobieltjes van de anderen staan uit, dus we gokken erop dat ze gewoon bij een andere terminal staan. Onze riksja driver begrijpt er niets van dat we naar de andere terminal willen. Maar het lukt, en daar staat de rest. Kaartjes kosten wel 2 rupie (3,4 cent), en dat voor een boottochtje van ruim een half uur. Bij aankomst komen we in een andere wereld. Het is een handelseiland, en er zitten allerlei rijsthandelaren. Monsters met meer dan 30 soorten rijst. Er hangt een kruidenlucht, heerlijk. Er is nog een Joodse synagoge en een Nederlands paleis (gebouwd door de Portugezen). Als we van het midden van het eiland met de riksja weer naar de kust willen, krijg ik spontaan de sleutels van de riksja in mijn handen en mag hem zo meenemen. De driver blijkt zo zat als een aap te zijn. We zoeken een andere. We gaan naar de grote visnetten, een vaste constructie op de wal, waarin grote netten zitten die men 's nacht in het water kan laten zakken. Door het aansteken van een lamp worden de vissen gelokt. Netten lijken precies op wat in de buurt van Battambang / Siem Reap in Cambodja door de vissersboten gebruikt worden.
's Avonds gaan we naar een voorstelling van Kathakali. De gezichten worden helemaal beschilderd, en de spelers kunnen alle mogelijke spieren in hun gezicht gebruiken voor allerlei expressies. Fascinerend om te zien. We kijken eerst naar het schminken van een speler. Daarna drinken we in een tentje ernaast nog wat. En dan komt er een tropische regenbui, het is echt nat. Het is misschien 20 meter naar de ingang, maar dat is te ver om niet doorweekt te raken.
Een schitterende voorstelling, die eerste begint met een uitleg van de verschillende expressies en handgebaren. Een paar heel mooie foto's kunnen maken.
Daarna eten naast het theater. Je kunt hier een special tea bestellen. Dat is gewoon een Kingfisher bier, maar omdat ze geen drankvergunning hebben wordt het bier overgegoten in een grote theepot. Het bier kan je in een grote theemok inschenken. Het eten hebben we vooraf al besteld, en is weer eens heerlijk.
We moeten de laatste boot van half 10 halen naar het vasteland. Dat lukt, en met de riksja naar het hotel voor een korte nacht.
Achteraf is deze dag veels te kort, een dag extra hier zou niet verkeerd zijn (gratis tip voor Djoser).
Hotel in Cochin / Ernakulam: Hotel Presidency website hotel

Dag 16 zondag 15 oktober 2006: Cochin - Coorg
Er moet vroeg worden opgestaan: half 6 vertrekt de bus. Gelukkig is er om 5 uur een ochtendgebed, de luidspreker van de moskee zit geloof ik onder mijn raam. De geplande busreis van 10 uur zal langer worden, omdat de hoofdweg naar Coorg / Madikeri wegens groot onderhoud is afgesloten. Hoewel het een prachtige route is door de bergen, met onderweg olifanten, apen, reetjes (je weet wel een Bambi met witte stippen). Enige nadeel: in totaal duurt het 15 uur om in Madikeri te komen dat op 1500 meter hoogte ligt. Een pluim voor de buschauffeur, die goed blijft rijden onder moeilijke omstandigheden (donker, regen, bergachtig, smalle wegen etc). Eten kan gelukkig nog in het hotel dat gevernist wordt. En meer is er niet te vertellen.
Hotel in Madikeri / Coorg: Hotel Coorg International website hotel

Dag 17 maandag 16 oktober 2006: Coorg
Prima ontbijt in het hotel, alles komt ook redelijk snel. Daarna gaan we naar een koffieplantage. Eerst nog een tussenstop in het dorp voor een bezoek aan de Omkareshwara tempel. Een mix van het hindoeïsme en de islam. Heel apart.
Daarna verder met de bus, en dan met jeeps. Het is een grote plantage met Arabica en Robusta bonen. Eigendom van 3 broers, er is een vast personeelsbestand van ongeveer 60 man gedurende het hele jaar, en in de oogsttijd wordt dat 3 à 4 keer zo veel. Deze mensen wonen ook op de plantage in stenen gebouwen, maar het lijkt wel erg klein voor een familie. Er is ook zelfs een schooltje. Gemengde gevoelens hoe men hier omgaat met de arbeiders.
We stappen uit de jeeps voor een korte wandeling van 3 kwartier met veel stops om de verschillen te laten zien tussen de soorten koffiebonen.
De lunch is bij één van de broers. Mooi uitzicht over de rivier, de heuvels, de plantage. Weer eens lekker genieten. Heel veel libelles zijn hier.
Het afgaan van een mobieltje leidt weer tot een spontane parodie op de SBS belspelletjes. De eerste letter is een L en het eindigt op ibelle. U bent de enige die kijkt, bel nu. Dat is jammer de lijnen zijn nu vrij, en er belt niemand. We gaan door met het volgende spel.....
De lunch is weer prima, met allerlei onduidelijke maar heerlijke gerechten.
Na de lunch terug naar het hotel. En met de riksja het dorp in, om nog iets van de sfeer hier op te snuiven. Het opsnuiven is vooral uitlaatgassen. Het meest bijzondere nog is dat in een straat in iedere elektriciteitspaal iemand boven zit, men is bezig met de stroom. Verder is er gewoon niets.
2 aanbevolen restaurantjes vallen af (dicht en er beroerd uitziend). Uiteindelijk gaan we voor Hotel Mayura Valley View. 2 km per riksja berg op. Bij aankomst, is het rechtergedeelte een complete bouwval, en links lijken allen kamers te zitten. We wagen de gok, als we bij het restaurant met de valley view komen, is de eerste indruk dat er een groot meer ligt. Het blijkt echter dat we boven de wolken zitten. We zijn de enige gasten. In het restaurant zijn alle tafels gedekt, op één na, en hier moeten we gaan zitten (Harry, Aline en Rosemary). De soeplepel heeft men na het laatste gebruik van vorig jaar gewoon opgeborgen. We lenen wat bestek van de andere tafels. Het eten is ook niet denderend. Lang niet alles wordt opgegeten. We vragen om een taxi te bellen, maar dan blijkt de telefoon het niet te doen, we moeten gaan wandelen. We vinden 2 riksja's en gaan terug naar het hotel. Limburg zit al in de bar, want het restaurant in het hotel gaat pas om een uur of 8 open. We gaan er maar even bij zitten. Dit keer maar eens wat vroeger naar de kamer, wat lezen en dan slapen.

Dag 18 dinsdag 17 oktober 2006: Coorg - Mysore
Drie vrouwen uit de groep (Erna, Karin en Saskia) hebben de lokale krant gehaald. Onze buschauffeur laat vol trots de krant zien waar hun kleurenfoto in staat. Een foto van een bezoek aan de lokale overdekte markt in Coorg, zelfs buitenlanders toonden hun interesse stond in het krantenartikel.
Vandaag grotendeels over dezelfde weg van een paar dagen geleden naar Mysore, een paar uurtjes rijden. Onderweg wordt een tussenstop gemaakt bij een groot Tibetaans vluchtelingenkamp, Namdroling Monastery (website), met een grote gouden tempel. Bij aankomst bij het hotel de eerste keer dat we 'last' hebben van verkopers van fluiten en aanverwante herrie. Vader Jacob kan ik niet meer horen. Lunch in het hotel, dat in het centrum ligt en vlakbij het paleis van de Maharadja ligt. Na de lunch lopen we naar de zuidingang van het paleis. Het is weer even wennen aan het lawaai en de drukte van het verkeer. Bij de ingang een aantal fanatieke souvenir verkopers, kaartje kopen en dan (via een veiligheidspoortje) door de tuin naar de ingang van het paleis zelf. Hier de schoenen afgeven, in het paleis zelf weer een poortje, en expliciete zoektocht in de tassen naar camera's. Deze hadden bij de ingang afgegeven moeten worden. Na wat heen en weer gepraat, is het volgende compromis gesloten met de bewakers: in één tas gaan al onze camera's, Aline heeft de eer om de tas te dragen. Het paleis is ingedeeld als een Ikea vestiging, er is een vastgestelde route tussen de touwen door naar de verschillende kamers en zalen. Het is allemaal wel groot, maar om de een of andere reden spreekt het mij niet aan. Het paleis is een voorbeeld van de pracht en praal waarin de voormalige vorsten leefden. Enorme houten deuren leiden naar zalen met gigantische zuilen en mozaïek vloeren. De felle kleuren en de vele tierelantijnen maken het geheel extra bombastisch. Buiten bij het paleis bestaat de mogelijkheid om een rondje te maken op een kameel of olifant. Ook hier volgt weer een fotosessie met Indiërs, die weer eens graag met westerlingen op de foto willen. We gaan weer naar buiten, en lopen langs de parkeerplaats waar onze buschauffeur buiten op een bankje zit. Even verderop is een grote groep Rajasthani's bij hun bus aan het koken. We mogen foto's maken van deze noordelijke Indiërs. Vooral de mannen gaan er eens speciaal voor staan.
Bij het hotel blijkt dat Marjolein kaartjes geregeld heeft voor de film van 19.30 uur, in de straat van het hotel zitten 3 grote bioscopen. Vooraf willen we eten, dan blijkt dat pas vanaf half 8 gegeten kan worden. De pizza corner biedt uitkomst, en die serveren een prima pizza. En dan de film: natuurlijk in het Hindi, er is muziek en dans in de film. Het geluid staat extreem hard. In de bioscoop wordt tijdens de film gewoon gepraat, en er huilen baby's. En van de verhaallijn is niets te volgen, gaat waarschijnlijk over een modellenbureau en een reclamebureau en iets van Mabelline.
In de pauze gaan we weg, en gaan nog even wat drinken. Vlak naast het hotel blijkt het Parklane Hotel aan het verbouwen, maar de bar en restaurant zijn open. Er is live muziek met een gitarist en een 'trommelaar'. Als je wat wilt bestellen moet je aan een touwtje trekken boven de tafel, en gaat er een rood lampje branden. In no-time komt er iemand langs voor de bestelling. Het is gewoon gezellig hier, apart sfeertje ontstaat doordat achter grote zeilen gewoon gewerkt wordt aan de verbouwing van het hotel, incl. laswerkzaamheden. Om de een of andere reden heeft het iets. We besluiten dat de volgende avond het groepsdiner hier gehouden wordt.
Hotel in Mysore: The Maurya Residency website hotel

Dag 19 woensdag 18 oktober 2006: Mysore
Ontbijtbuffet in de eetzaal, en daarna naar de Devaraja fruit & vegetable market. Een kilometer of zo van het hotel. Het stapelen van appels, boontjes,, bananen, en alle andere mogelijke groenten / fruit is hier tot een ware kunst verheven. Een markt met wierook en parfum. Op deze markt kan je ook allerlei geuren kopen. We gaan bij een dergelijk tentje naar binnen, en met 5 stoeltje is het heel krap hier. Ondanks alle enthousiaste verhalen van de verkoper in - gebrekkig - Nederlands, kunnen de geuren ons niet bekoren. Wel zullen de inkopers van WC-eend en Glorix hier heel goede zaken kunnen doen, want de geuren stinken een uur in de wind. (Zelfs de volgende dag na meerdere keren douchen ruik je het nog).
De koeien hebben het hier goed, bij de afvalcontainer kunnen zij goed tafelen. Extreem is weer dat er Indiërs hier tussendoor lopen om hun eten uit het afval te halen.
Daarna ga ik in mijn eentje per riksja naar de dierentuin, er zijn hier o.a. 4 witte en 9 Bengaalse tijgers. De dierentuin valt mij 100% mee, olifanten, neushoorns, leeuwen, en giraffen hebben ene grote ruimte met bomen en gras tot hun beschikking. De tijgers leken wel klein te zitten, maar dat bleek vooral te komen omdat hun hokken net werden schoongemaakt, waardoor ze in een kleiner hok zaten. Achter hun hokken hadden ze een groot veld waarop ze rond konden lopen, er was een klein bad met stromend water voor hen. Was niet verkeerd. Veiligheid is wel wat zorgelijk, er loopt rondom die weide een grote - droogstaande - gracht, maar kunnen ze zo inspringen. Terug kunnen ze ook gewoon springen, terwijl het aan de kant van het publiek het misschien maar 1 meter hoger is. Dat moet kunnen, maar liever niet als ik daar loop. De tijger blijft een mooie kat.
Om 1 uur lunch met een paar mensen in Parklane, het smaakt goed en biedt perspectief voor vanavond.
In de middag slenteren door de stad en de herrie. Dit bevalt niet echt, en gaan ergens wat drinken. Bij een hotel vraag ik aan de portier of de rooftop bar open is. Gezien zijn reactie wist hij nog niet dat er een bar was. Hij gaat binnen vragen, omdat dit wat lang duurt, gaan we naar binnen, en daar blijkt dat de rooftop bar bestaat en open is. Het lijkt een grote verrassing voor het hele personeel te zijn. Op de rooftop blijkt dat het terras net wordt aangeveegd. We bestellen wat, en willen ook in de volle zon zitten tot verbazing van het personeel.
Nog even internetten en dan blijkt er toch nog een urgent mailtje te zijn (en ook nog een SMS) over wat problemen met de computers op kantoor. Ik wordt voor gek verklaard dat ik ga reageren, maar ik doe het toch.
's Avonds gaan we met de hele groep als slotavond van de reis eten in Parklane. Er is een collecte gehouden, en aangezien niemand het verhaaltje voor Marjolein wil doen, doe ik dat maar. Er zijn fluitjes en andere herriedingen gekocht, en als slot maken we even heel veel lawaai. Er wordt weer heerlijk gegeten. Dat het gezellig is blijkt wel uit het feit dat we er om half 8 waren, en dat als om half 12 de bel geluid wordt voor de laatste ronde we nog helemaal niet het idee hadden dat we er al zo lang zaten. De hele avond is er niet gewerkt door de bouwvakkers in het restaurant, maar om half 12 gaan alle zeilen naar beneden, en gaat men fanatiek aan het werk. De manager zit op een stoel het werk te bekijken. Bizar, terwijl er nog veel gasten aan tafel zitten!
In het hotel kort nog even wat lol gemaakt met de fluitjes, we zijn toch de enige bewoners van de gang.

Dag 20 donderdag 19 oktober 2006: Mysore - Bangalore
Vandaag eerst met de bus naar het kleine dorpje Somnathpur. Hier bezoeken we de Keshava Temple uit 1268. De tempel is niet echt wereldschokkend, het kleine dorpje waar het is, is veel leuker. Er zijn veel fotomomenten. Er wordt alleen wel veel gevraagd naar chocola en pennen. Ook worden we nog even in een huis uitgenodigd. Één ruimte voor koken, slapen, en brommerstalling. De tijd in het dorpje is achteraf gewoon te kort.
We rijden door naar Bangalore met onderweg nog een korte stop omdat blijkt dat de chauffeur zijn ontbijt gemist heeft.
In Bangalore worden we overvallen door de drukte en de herrie van deze 6 miljoen inwoners tellende IT-stad. Call-centers van Symantec, Intel, HP zitten in deze stad.
We hebben tot 10 uur vanavond een kamer in het hotel. In het hotel nemen we het lunchbuffet, terwijl op de achtergrond westers klinkende muziek iets te snel wordt afgespeeld.
Daarna naar de grote winkelstraat Mahatma Ghandi Road. Die straat stelt niet veel voor, er is wel een KFC. De herrie en de luchtvervuiling is enorm, per riksja vluchten we terug naar het hotel. Onze chauffeur moet continu vragen waar hij naar toe moet aan andere riksja rijders en let - zoals gebruikelijk in India - wat minder op het verkeer. Een fietser wordt op een haar na gemist, een motor wordt vol op de achterkant geraakt. Onze eerste aanrijding in India, maar gelukkig blijkt dat men hier gewoon rekening mee houdt, ook de motorbeheersing is goed want de rijder blijft gewoon overeind. Zelfs niet omkijken, gewoon doorrijden.
In het hotel de rugzak inpakken voor de terugreis, nog even een laatste diner, een evaluatieformulier van het restaurant invullen. Hier ontstaat wat hilariteit: 's middag is ingevuld andere muziek, dat is netjes opgevolgd, er was nu Indiase tingel tangel muziek. Westerse muziek klonk toch leuker, het personeel verzamelt zich voor werkoverleg over het evaluatieformulier.
Om 10 uur met de bus naar het vliegveld.
Hotel in Bangalore: Royal Orchid Harsha website hotel

Dag 21 vrijdag 20 oktober 2006: Bangalore - Amsterdam
Bij aankomst op het vliegveld moeten we buiten wachten in een lange rij voor de veiligheidscontrole. Daarna kunnen we gelijk inchecken bij Lufthansa. We willen met z'n 4en (Rosemary, Aline en Harry) bij elkaar zitten, maar dat wordt een volledig hopeloos project. We zitten verspreid door het vliegtuig, ik zit op dezelfde rij als Rosemary, maar wel met een paar stoelen ertussen.
Het lange wachten op het vliegveld begint. Op deze internationale luchthaven met wel 2 gates (1a en 1b) krijgt men het voor elkaar om gelijktijdig een vlucht van Air France en Lufthansa te laten vertrekken. De vertrekhal is niet geschikt voor deze hoeveelheid mensen. Er gaan ook nog wat binnenlandse vluchten, maar ondanks enthousiaste aansporingen van ons, wil niemand opstaan om met die vluchten mee te gaan.
Tijdens het wachten blijkt dat onze Maastrichtenaren in een band zitten, en regelmatig optreden (Zie de website ziesjoem van hen).
Met ruim een half uur vertraging gaan we aan boord voor de vlucht van meer dan 9 uur naar Frankfurt. Tot mijn verrassing lukt het om te slapen, het diner mis ik, het ontbijt ook bijna. Netjes op tijd komen we aan in Frankfurt.
Hier nemen we afscheid van Maastricht, voor hen is het sneller om hier uit te stappen en met de trein verder te gaan, dan door te vliegen.
Na een snelle paspoortcontrole blijkt de veiligheidscontrole (in tegenstelling tot die in Bangalore) weer streng, er moeten weer een aantal schoenen uit.
Wachten doen we in de enige kleine coffee-shop die we kunnen vinden, er wordt gelukkig een stevig bakje gezet, heerlijk.
De vlucht naar Amsterdam verloopt vlotjes, de bagage komt er snel aan. En dan is het afscheid nemen van degenen met wie ik 3 weken reisplezier heb genoten. De reis zit er bijna op. Alleen nog met de trein naar Rotterdam, en uiteindelijk om een uur of 1 in de middag thuis. Ik word uitgebreid begroet door mijn zwarte kat. Zij is heel blij dat ik er weer ben, ondanks de goede zorgen van de beide buren.