zondag 20 mei 2007

Zuid India - Introductie

In deze weblog staan mijn vakantie-ervaringen in Zuid India tijdens een rondreis met Djoser in oktober 2006.
Via de links aan de rechterkant is makkelijk de beschrijving per week en natuurlijk ook leuk een selctie van diverse foto's te bekijken.
Veel plezier!
Richard

zaterdag 21 oktober 2006

Indiase logica

Wat is nu Indiase logica?
  • Bestel een Fanta. Antwoord ober: dat hebben we niet, we hebben Coca Cola, Fanta, Sprite en water. Nou doe dan maar een Fanta.
  • Bestel een cola. Dat hebben we niet, wel Coca Cola, Pepsi Cola. Doe maar een Coca Cola. Even later, hebben we niet, dan maar Pepsi.
  • Bestel Special tea in een restaurant. Je krijgt dan een grote theepot gevuld met bier en een grote theemok. Komt voor als het restaurant geen drankvergunning heeft. Politie weet dit natuurlijk niet :-)
  • De bierfles komt soms ook helemaal gewikkeld in kranten, moet wel op de grond staan, want anders ziet men het. Het bier zit gewoon in een glas, en is heel herkenbaar als bier. Of zou het dan toch shandy zijn zoals op de kaart stond?
  • Ook kan het voorkomen dat Shiva de bierfles kan zien, dan moet deze op de grond staan. Zie dag 8.
  • Regelmatig hebben de obers en anderen ‘werkoverleg’. Ondertussen wordt het eten koud dat net iemand anders heeft klaargezet, en reageert men helemaal niet meer op zwaaien e.d.
  • Als je iets bestelt wordt standaard gevraagd one??? Gezien de kennis van het Engels van het personeel komt het waarschijnlijk verkeerd over als je aangeeft dat je 10 fried rice veg wil hebben.
  • Als een flesje op tafel gezet wordt, altijd de vraag Open it??? Vandaag even niet, het is zo'n leuk flesje, ik wil er de hele avond naar kijken. Om te voorkomen dat het flesje echt dicht blijft, dit toch maar niet uitgeprobeerd.

vrijdag 20 oktober 2006

Oktober 2006 Zuid India - reis met Djoser

Het is weer eens tijd om te gaan reizen. Het wordt dit keer een reis naar Zuid India met Djoser. Het reisschema en een globaal kaartje staan hieronder.

Reisschema:
30-09-'06 Amsterdam - Chennai
01-10-'06 Chennai - Mahabalipuram
02-10-'06 Mahabalipuram
03-10-'06 Mahabalipuram
04-10-'06 Mahabalipuram - Pondicherry
05-10-'06 Pondicherry - Darasuram - Thanjavur
06-10-'06 Thanjavur
07-10-'06 Thanjavur - Madurai
08-10-'06 Madurai
09-10-'06 Madurai - Periyar nationaal park
10-10-'06 Periyar NP
11-10-'06 Periyar NP - Kovalam
12-10-'06 Kovalam
13-10-'06 Kovalam, backwatertocht
14-10-'06 backwatertocht - Cochin
15-10-'06 Cochin - Coorg
16-10-'06 Coorg
17-10-'06 Coorg - Mysore
18-10-'06 Mysore
19-10-'06 Mysore - Bangalore
20-10-'06 Bangalore - Amsterdam












Het complete van dag-tot-dag programma kan je hier vinden op de site van Djoser.

zaterdag 14 oktober 2006

Week 3: Cochin - Coorg - Mysore - Bangalore - Amsterdam

Dag 15 zaterdag 14 oktober 2006: backwatertocht - Cochin
Goed geslapen, op het dek genieten van de omgeving. Vissers vlak bij de boot. Er komen 2 kinderen langs die vragen om een pen. Ik stuur ze door naar de volgende boot, waar Rosemary veel pennen en andere weggeefdingen heeft. De kids zijn blij, en komen even later weer terug met een derde kind. Ondertussen is onze bemanning aan het badderen in de rivier. Weer een uitgebreid ontbijt met pannenkoekjes en kokos. We varen langzaam terug naar Aleppey, waar de bus alweer wacht op ons. Een absolute aanrader deze backwatertocht.

Het is een korte rit naar Cochin. Het hotel zit in Ernakulam, hier lunchen we, en gaan daarna met de riksja naar het eiland Fort Cochin. Samen met Marjolein en Saskia blijkt onze riksja naar een ferryterminal te gaan, waar de anderen dus niet staan. Mobieltjes van de anderen staan uit, dus we gokken erop dat ze gewoon bij een andere terminal staan. Onze riksja driver begrijpt er niets van dat we naar de andere terminal willen. Maar het lukt, en daar staat de rest. Kaartjes kosten wel 2 rupie (3,4 cent), en dat voor een boottochtje van ruim een half uur. Bij aankomst komen we in een andere wereld. Het is een handelseiland, en er zitten allerlei rijsthandelaren. Monsters met meer dan 30 soorten rijst. Er hangt een kruidenlucht, heerlijk. Er is nog een Joodse synagoge en een Nederlands paleis (gebouwd door de Portugezen). Als we van het midden van het eiland met de riksja weer naar de kust willen, krijg ik spontaan de sleutels van de riksja in mijn handen en mag hem zo meenemen. De driver blijkt zo zat als een aap te zijn. We zoeken een andere. We gaan naar de grote visnetten, een vaste constructie op de wal, waarin grote netten zitten die men 's nacht in het water kan laten zakken. Door het aansteken van een lamp worden de vissen gelokt. Netten lijken precies op wat in de buurt van Battambang / Siem Reap in Cambodja door de vissersboten gebruikt worden.
's Avonds gaan we naar een voorstelling van Kathakali. De gezichten worden helemaal beschilderd, en de spelers kunnen alle mogelijke spieren in hun gezicht gebruiken voor allerlei expressies. Fascinerend om te zien. We kijken eerst naar het schminken van een speler. Daarna drinken we in een tentje ernaast nog wat. En dan komt er een tropische regenbui, het is echt nat. Het is misschien 20 meter naar de ingang, maar dat is te ver om niet doorweekt te raken.
Een schitterende voorstelling, die eerste begint met een uitleg van de verschillende expressies en handgebaren. Een paar heel mooie foto's kunnen maken.
Daarna eten naast het theater. Je kunt hier een special tea bestellen. Dat is gewoon een Kingfisher bier, maar omdat ze geen drankvergunning hebben wordt het bier overgegoten in een grote theepot. Het bier kan je in een grote theemok inschenken. Het eten hebben we vooraf al besteld, en is weer eens heerlijk.
We moeten de laatste boot van half 10 halen naar het vasteland. Dat lukt, en met de riksja naar het hotel voor een korte nacht.
Achteraf is deze dag veels te kort, een dag extra hier zou niet verkeerd zijn (gratis tip voor Djoser).
Hotel in Cochin / Ernakulam: Hotel Presidency website hotel

Dag 16 zondag 15 oktober 2006: Cochin - Coorg
Er moet vroeg worden opgestaan: half 6 vertrekt de bus. Gelukkig is er om 5 uur een ochtendgebed, de luidspreker van de moskee zit geloof ik onder mijn raam. De geplande busreis van 10 uur zal langer worden, omdat de hoofdweg naar Coorg / Madikeri wegens groot onderhoud is afgesloten. Hoewel het een prachtige route is door de bergen, met onderweg olifanten, apen, reetjes (je weet wel een Bambi met witte stippen). Enige nadeel: in totaal duurt het 15 uur om in Madikeri te komen dat op 1500 meter hoogte ligt. Een pluim voor de buschauffeur, die goed blijft rijden onder moeilijke omstandigheden (donker, regen, bergachtig, smalle wegen etc). Eten kan gelukkig nog in het hotel dat gevernist wordt. En meer is er niet te vertellen.
Hotel in Madikeri / Coorg: Hotel Coorg International website hotel

Dag 17 maandag 16 oktober 2006: Coorg
Prima ontbijt in het hotel, alles komt ook redelijk snel. Daarna gaan we naar een koffieplantage. Eerst nog een tussenstop in het dorp voor een bezoek aan de Omkareshwara tempel. Een mix van het hindoeïsme en de islam. Heel apart.
Daarna verder met de bus, en dan met jeeps. Het is een grote plantage met Arabica en Robusta bonen. Eigendom van 3 broers, er is een vast personeelsbestand van ongeveer 60 man gedurende het hele jaar, en in de oogsttijd wordt dat 3 à 4 keer zo veel. Deze mensen wonen ook op de plantage in stenen gebouwen, maar het lijkt wel erg klein voor een familie. Er is ook zelfs een schooltje. Gemengde gevoelens hoe men hier omgaat met de arbeiders.
We stappen uit de jeeps voor een korte wandeling van 3 kwartier met veel stops om de verschillen te laten zien tussen de soorten koffiebonen.
De lunch is bij één van de broers. Mooi uitzicht over de rivier, de heuvels, de plantage. Weer eens lekker genieten. Heel veel libelles zijn hier.
Het afgaan van een mobieltje leidt weer tot een spontane parodie op de SBS belspelletjes. De eerste letter is een L en het eindigt op ibelle. U bent de enige die kijkt, bel nu. Dat is jammer de lijnen zijn nu vrij, en er belt niemand. We gaan door met het volgende spel.....
De lunch is weer prima, met allerlei onduidelijke maar heerlijke gerechten.
Na de lunch terug naar het hotel. En met de riksja het dorp in, om nog iets van de sfeer hier op te snuiven. Het opsnuiven is vooral uitlaatgassen. Het meest bijzondere nog is dat in een straat in iedere elektriciteitspaal iemand boven zit, men is bezig met de stroom. Verder is er gewoon niets.
2 aanbevolen restaurantjes vallen af (dicht en er beroerd uitziend). Uiteindelijk gaan we voor Hotel Mayura Valley View. 2 km per riksja berg op. Bij aankomst, is het rechtergedeelte een complete bouwval, en links lijken allen kamers te zitten. We wagen de gok, als we bij het restaurant met de valley view komen, is de eerste indruk dat er een groot meer ligt. Het blijkt echter dat we boven de wolken zitten. We zijn de enige gasten. In het restaurant zijn alle tafels gedekt, op één na, en hier moeten we gaan zitten (Harry, Aline en Rosemary). De soeplepel heeft men na het laatste gebruik van vorig jaar gewoon opgeborgen. We lenen wat bestek van de andere tafels. Het eten is ook niet denderend. Lang niet alles wordt opgegeten. We vragen om een taxi te bellen, maar dan blijkt de telefoon het niet te doen, we moeten gaan wandelen. We vinden 2 riksja's en gaan terug naar het hotel. Limburg zit al in de bar, want het restaurant in het hotel gaat pas om een uur of 8 open. We gaan er maar even bij zitten. Dit keer maar eens wat vroeger naar de kamer, wat lezen en dan slapen.

Dag 18 dinsdag 17 oktober 2006: Coorg - Mysore
Drie vrouwen uit de groep (Erna, Karin en Saskia) hebben de lokale krant gehaald. Onze buschauffeur laat vol trots de krant zien waar hun kleurenfoto in staat. Een foto van een bezoek aan de lokale overdekte markt in Coorg, zelfs buitenlanders toonden hun interesse stond in het krantenartikel.
Vandaag grotendeels over dezelfde weg van een paar dagen geleden naar Mysore, een paar uurtjes rijden. Onderweg wordt een tussenstop gemaakt bij een groot Tibetaans vluchtelingenkamp, Namdroling Monastery (website), met een grote gouden tempel. Bij aankomst bij het hotel de eerste keer dat we 'last' hebben van verkopers van fluiten en aanverwante herrie. Vader Jacob kan ik niet meer horen. Lunch in het hotel, dat in het centrum ligt en vlakbij het paleis van de Maharadja ligt. Na de lunch lopen we naar de zuidingang van het paleis. Het is weer even wennen aan het lawaai en de drukte van het verkeer. Bij de ingang een aantal fanatieke souvenir verkopers, kaartje kopen en dan (via een veiligheidspoortje) door de tuin naar de ingang van het paleis zelf. Hier de schoenen afgeven, in het paleis zelf weer een poortje, en expliciete zoektocht in de tassen naar camera's. Deze hadden bij de ingang afgegeven moeten worden. Na wat heen en weer gepraat, is het volgende compromis gesloten met de bewakers: in één tas gaan al onze camera's, Aline heeft de eer om de tas te dragen. Het paleis is ingedeeld als een Ikea vestiging, er is een vastgestelde route tussen de touwen door naar de verschillende kamers en zalen. Het is allemaal wel groot, maar om de een of andere reden spreekt het mij niet aan. Het paleis is een voorbeeld van de pracht en praal waarin de voormalige vorsten leefden. Enorme houten deuren leiden naar zalen met gigantische zuilen en mozaïek vloeren. De felle kleuren en de vele tierelantijnen maken het geheel extra bombastisch. Buiten bij het paleis bestaat de mogelijkheid om een rondje te maken op een kameel of olifant. Ook hier volgt weer een fotosessie met Indiërs, die weer eens graag met westerlingen op de foto willen. We gaan weer naar buiten, en lopen langs de parkeerplaats waar onze buschauffeur buiten op een bankje zit. Even verderop is een grote groep Rajasthani's bij hun bus aan het koken. We mogen foto's maken van deze noordelijke Indiërs. Vooral de mannen gaan er eens speciaal voor staan.
Bij het hotel blijkt dat Marjolein kaartjes geregeld heeft voor de film van 19.30 uur, in de straat van het hotel zitten 3 grote bioscopen. Vooraf willen we eten, dan blijkt dat pas vanaf half 8 gegeten kan worden. De pizza corner biedt uitkomst, en die serveren een prima pizza. En dan de film: natuurlijk in het Hindi, er is muziek en dans in de film. Het geluid staat extreem hard. In de bioscoop wordt tijdens de film gewoon gepraat, en er huilen baby's. En van de verhaallijn is niets te volgen, gaat waarschijnlijk over een modellenbureau en een reclamebureau en iets van Mabelline.
In de pauze gaan we weg, en gaan nog even wat drinken. Vlak naast het hotel blijkt het Parklane Hotel aan het verbouwen, maar de bar en restaurant zijn open. Er is live muziek met een gitarist en een 'trommelaar'. Als je wat wilt bestellen moet je aan een touwtje trekken boven de tafel, en gaat er een rood lampje branden. In no-time komt er iemand langs voor de bestelling. Het is gewoon gezellig hier, apart sfeertje ontstaat doordat achter grote zeilen gewoon gewerkt wordt aan de verbouwing van het hotel, incl. laswerkzaamheden. Om de een of andere reden heeft het iets. We besluiten dat de volgende avond het groepsdiner hier gehouden wordt.
Hotel in Mysore: The Maurya Residency website hotel

Dag 19 woensdag 18 oktober 2006: Mysore
Ontbijtbuffet in de eetzaal, en daarna naar de Devaraja fruit & vegetable market. Een kilometer of zo van het hotel. Het stapelen van appels, boontjes,, bananen, en alle andere mogelijke groenten / fruit is hier tot een ware kunst verheven. Een markt met wierook en parfum. Op deze markt kan je ook allerlei geuren kopen. We gaan bij een dergelijk tentje naar binnen, en met 5 stoeltje is het heel krap hier. Ondanks alle enthousiaste verhalen van de verkoper in - gebrekkig - Nederlands, kunnen de geuren ons niet bekoren. Wel zullen de inkopers van WC-eend en Glorix hier heel goede zaken kunnen doen, want de geuren stinken een uur in de wind. (Zelfs de volgende dag na meerdere keren douchen ruik je het nog).
De koeien hebben het hier goed, bij de afvalcontainer kunnen zij goed tafelen. Extreem is weer dat er Indiërs hier tussendoor lopen om hun eten uit het afval te halen.
Daarna ga ik in mijn eentje per riksja naar de dierentuin, er zijn hier o.a. 4 witte en 9 Bengaalse tijgers. De dierentuin valt mij 100% mee, olifanten, neushoorns, leeuwen, en giraffen hebben ene grote ruimte met bomen en gras tot hun beschikking. De tijgers leken wel klein te zitten, maar dat bleek vooral te komen omdat hun hokken net werden schoongemaakt, waardoor ze in een kleiner hok zaten. Achter hun hokken hadden ze een groot veld waarop ze rond konden lopen, er was een klein bad met stromend water voor hen. Was niet verkeerd. Veiligheid is wel wat zorgelijk, er loopt rondom die weide een grote - droogstaande - gracht, maar kunnen ze zo inspringen. Terug kunnen ze ook gewoon springen, terwijl het aan de kant van het publiek het misschien maar 1 meter hoger is. Dat moet kunnen, maar liever niet als ik daar loop. De tijger blijft een mooie kat.
Om 1 uur lunch met een paar mensen in Parklane, het smaakt goed en biedt perspectief voor vanavond.
In de middag slenteren door de stad en de herrie. Dit bevalt niet echt, en gaan ergens wat drinken. Bij een hotel vraag ik aan de portier of de rooftop bar open is. Gezien zijn reactie wist hij nog niet dat er een bar was. Hij gaat binnen vragen, omdat dit wat lang duurt, gaan we naar binnen, en daar blijkt dat de rooftop bar bestaat en open is. Het lijkt een grote verrassing voor het hele personeel te zijn. Op de rooftop blijkt dat het terras net wordt aangeveegd. We bestellen wat, en willen ook in de volle zon zitten tot verbazing van het personeel.
Nog even internetten en dan blijkt er toch nog een urgent mailtje te zijn (en ook nog een SMS) over wat problemen met de computers op kantoor. Ik wordt voor gek verklaard dat ik ga reageren, maar ik doe het toch.
's Avonds gaan we met de hele groep als slotavond van de reis eten in Parklane. Er is een collecte gehouden, en aangezien niemand het verhaaltje voor Marjolein wil doen, doe ik dat maar. Er zijn fluitjes en andere herriedingen gekocht, en als slot maken we even heel veel lawaai. Er wordt weer heerlijk gegeten. Dat het gezellig is blijkt wel uit het feit dat we er om half 8 waren, en dat als om half 12 de bel geluid wordt voor de laatste ronde we nog helemaal niet het idee hadden dat we er al zo lang zaten. De hele avond is er niet gewerkt door de bouwvakkers in het restaurant, maar om half 12 gaan alle zeilen naar beneden, en gaat men fanatiek aan het werk. De manager zit op een stoel het werk te bekijken. Bizar, terwijl er nog veel gasten aan tafel zitten!
In het hotel kort nog even wat lol gemaakt met de fluitjes, we zijn toch de enige bewoners van de gang.

Dag 20 donderdag 19 oktober 2006: Mysore - Bangalore
Vandaag eerst met de bus naar het kleine dorpje Somnathpur. Hier bezoeken we de Keshava Temple uit 1268. De tempel is niet echt wereldschokkend, het kleine dorpje waar het is, is veel leuker. Er zijn veel fotomomenten. Er wordt alleen wel veel gevraagd naar chocola en pennen. Ook worden we nog even in een huis uitgenodigd. Één ruimte voor koken, slapen, en brommerstalling. De tijd in het dorpje is achteraf gewoon te kort.
We rijden door naar Bangalore met onderweg nog een korte stop omdat blijkt dat de chauffeur zijn ontbijt gemist heeft.
In Bangalore worden we overvallen door de drukte en de herrie van deze 6 miljoen inwoners tellende IT-stad. Call-centers van Symantec, Intel, HP zitten in deze stad.
We hebben tot 10 uur vanavond een kamer in het hotel. In het hotel nemen we het lunchbuffet, terwijl op de achtergrond westers klinkende muziek iets te snel wordt afgespeeld.
Daarna naar de grote winkelstraat Mahatma Ghandi Road. Die straat stelt niet veel voor, er is wel een KFC. De herrie en de luchtvervuiling is enorm, per riksja vluchten we terug naar het hotel. Onze chauffeur moet continu vragen waar hij naar toe moet aan andere riksja rijders en let - zoals gebruikelijk in India - wat minder op het verkeer. Een fietser wordt op een haar na gemist, een motor wordt vol op de achterkant geraakt. Onze eerste aanrijding in India, maar gelukkig blijkt dat men hier gewoon rekening mee houdt, ook de motorbeheersing is goed want de rijder blijft gewoon overeind. Zelfs niet omkijken, gewoon doorrijden.
In het hotel de rugzak inpakken voor de terugreis, nog even een laatste diner, een evaluatieformulier van het restaurant invullen. Hier ontstaat wat hilariteit: 's middag is ingevuld andere muziek, dat is netjes opgevolgd, er was nu Indiase tingel tangel muziek. Westerse muziek klonk toch leuker, het personeel verzamelt zich voor werkoverleg over het evaluatieformulier.
Om 10 uur met de bus naar het vliegveld.
Hotel in Bangalore: Royal Orchid Harsha website hotel

Dag 21 vrijdag 20 oktober 2006: Bangalore - Amsterdam
Bij aankomst op het vliegveld moeten we buiten wachten in een lange rij voor de veiligheidscontrole. Daarna kunnen we gelijk inchecken bij Lufthansa. We willen met z'n 4en (Rosemary, Aline en Harry) bij elkaar zitten, maar dat wordt een volledig hopeloos project. We zitten verspreid door het vliegtuig, ik zit op dezelfde rij als Rosemary, maar wel met een paar stoelen ertussen.
Het lange wachten op het vliegveld begint. Op deze internationale luchthaven met wel 2 gates (1a en 1b) krijgt men het voor elkaar om gelijktijdig een vlucht van Air France en Lufthansa te laten vertrekken. De vertrekhal is niet geschikt voor deze hoeveelheid mensen. Er gaan ook nog wat binnenlandse vluchten, maar ondanks enthousiaste aansporingen van ons, wil niemand opstaan om met die vluchten mee te gaan.
Tijdens het wachten blijkt dat onze Maastrichtenaren in een band zitten, en regelmatig optreden (Zie de website ziesjoem van hen).
Met ruim een half uur vertraging gaan we aan boord voor de vlucht van meer dan 9 uur naar Frankfurt. Tot mijn verrassing lukt het om te slapen, het diner mis ik, het ontbijt ook bijna. Netjes op tijd komen we aan in Frankfurt.
Hier nemen we afscheid van Maastricht, voor hen is het sneller om hier uit te stappen en met de trein verder te gaan, dan door te vliegen.
Na een snelle paspoortcontrole blijkt de veiligheidscontrole (in tegenstelling tot die in Bangalore) weer streng, er moeten weer een aantal schoenen uit.
Wachten doen we in de enige kleine coffee-shop die we kunnen vinden, er wordt gelukkig een stevig bakje gezet, heerlijk.
De vlucht naar Amsterdam verloopt vlotjes, de bagage komt er snel aan. En dan is het afscheid nemen van degenen met wie ik 3 weken reisplezier heb genoten. De reis zit er bijna op. Alleen nog met de trein naar Rotterdam, en uiteindelijk om een uur of 1 in de middag thuis. Ik word uitgebreid begroet door mijn zwarte kat. Zij is heel blij dat ik er weer ben, ondanks de goede zorgen van de beide buren.

zaterdag 7 oktober 2006

Week 2: Madurai - Periyar NP - Kovalam - Backwaters

Dag 8 zaterdag 7 oktober 2006: Thanjavur - Madurai
Lange reisdag schijnt het vandaag te worden. Om 7 uur vertrek, en daarna 2 uur rijden naar de eerste plaats, Tiruchirappalli. Hier is een hele grote tempel (de grootste van India), met 7 ringen (de binnenste 3 ringen zijn alleen voor de Hindu's toegankelijk). Het is de Sri Ranganathaswamy tempel. Hier wordt gegeten, hier kunnen de diepgelovigen hun haar laten afscheren, we zien dat een jongetje van een paar jaar zijn gaatjes krijgt in zijn oren, het is gewoon kijken naar de mensen en genieten, eigenlijk gewoon te kort.
In dezelfde stad is ook een Rock Fort Tempel, boven een grote rots van 87 meter hoog. Dat is op 0 meter beginnen, en gelukkig zijn de 437 traptreden letterlijk uitgehouwen in de rots. Dan loop je lekker in de schaduw. De laatste 20 meter ligt de trap helaas buiten, en het zonnetje schijnt goed. Dit is echt afzien naar boven op de blote voeten. De laatste 15 treden zijn van een andere steensoort, en die zijn pas echt warm. Boven bij de tempel, als hier water had gelegen waren er spontaan stoomwolken van mijn voeten afgekomen. Naar mijn gevoel zijn mijn voetzolen net niet verbrand, maar het scheelt niet veel. Het is echt pijnlijk om weer naar beneden te lopen.
Met de bus weer verder, in een luxe hotel de lunch gehad, ook nu weer lekker. En dan de laatste ruk met de bus. Helaas begint het onderweg te regenen, dat moest een keer gebeuren. Op een gegeven ogenblik worden we samen met alle andere (vracht)auto's aan de kant van de weg gezet. Staan een tijd stil voor wat blijkt: de premier van Tamil Nadu is aan het reizen: voorin met grote zonnebril (het regent) en misschien wel 20 of 30 auto's er omheen. Moet je voorstellen: gaat Balkje van Den Haag naar Capelle in de spits, zetten we gewoon de A13 voor een half uur af aan beide kanten, maar ja dit is India.
Om 8 uur bij het hotel, met wat omwegen omdat er allerlei straten zijn afgesloten voor een of andere processie. Via de garage van het hotel gaan we naar binnen.
Eten op de rooftop van het hotel met tempel view. Het gaat wat traag hier ondanks dat er meer dan 12 man is om 8 mensen te eten en te drinken te geven.
Na afloop nog een pilsje, mag het flesje niet op tafel staan. Reden: dat zou Shiva kunnen zien. Dan de fles maar op de grond.
Hotel in Madurai: Hotel Park Plaza website hotel

Dag 9 zondag 8 oktober 2006: Madurai
Mijn kamer blijkt uit te kijken op het station van Madurai, dat verklaart heel veel van het lawaai en getoeter vannacht. Maar Madurai is een stad met 1,2 miljoen mensen en die rijden allemaal tegelijk in een riksja, auto, bus, fiets of wat dan ook, en zijn alleen maar lawaai aan het maken, Delhi is een rustoord hiermee vergeleken, en dat is voor kenners onder ons.
Het is al rond gegaan in Madurai, er is weer een bus met toeristen binnengekomen. De gidsen om je door de tempel te leiden en daarna door hun eigen winkel staan al klaar. Na het ontbijtbuffet gaan we zonder gids naar de grote tempel hier; de Sri Meenakshi tempel. Dat is een andere naam van Parvati. Het is groot, en gelukkig is het iets minder zonnig, dus mijn voeten kunnen er beter tegen. In deze tempel wordt in de ochtend Shiva van huis afgehaald bij Parvati in de tempel, en gaat daarna de dag doorbrengen in de tempel. Maar voor dit ritueel waren we een paar uur te laat. 's Avonds gebeurt het omgekeerde en wordt Shiva naar de kamer met Parvati gebracht voor de nacht.
Het blijft een mooi gebeuren alles wat in een tempel gebeurt. Er is net buiten de tempel een uitzichtpunt over het complex, en het zullen geen Indiers zijn, er hoort een grote winkel bij. Dus eerst even buiten kijken op het dak, en daarna 4 verdiepingen naar beneden lopen waarbij op een gegeven ogenblik de kamer vol ligt met de Indische Kashmir tapijten.
Daarna naar het Ghandi museum geweest met de Riksja. Het is heel verhelderend hoe de Engelsen hier hebben huisgehouden, en wat Ghandi gedaan heeft voor India. Na de vakantie de DVD maar eens gaan bekijken.
Lunch was weer in een lokaal Indisch restaurant, voor de verandering een paar een stroomstoring. Daarna shoppen in de bazaar. Deze heet de Pudhu Mandapan, en maakte vroeger onderdeel uit van het tempelcomplex. Ze verkopen allemaal hetzelfde en je kunt daar alles laten maken. Er zijn daar wel 100 man met naaimachines die ter plekke kleding kunnen maken. Niet gedaan, maar wel wat bling bling gekocht voor nichtje dat eind oktober jarig is. Ook nog een Ghanesh, een dansende Shiva van een hout is het maar even niet geworden. Omgerekend 52 euro is iets te veel van het goede. Was wel mooi, maar dit is echt te veel.
Boven in het hotel op het rooftop terras - met tempel view - nog wat gedronken. Even een douche, en dan naar het hotel naast ons. Hebben ook een rooftop, Een puur vegetarisch restaurant, maar een ongeëvenaarde snelle bediening. We waren met ons 9en, de eerste hadden al hun voor- en hoofdgerecht, en toen moest mijn bestelling nog worden opgenomen. Alles kwam zo snel, ik kreeg geen eens de kans om aan mijn nootjes die bij het bier horen te beginnen. Het was wat lachwekkend snel, na een aantal flinke lachbuien toch maar begonnen aan het spicy eten. Heerlijk, maar mijn lippen branden nog steeds.

Dag 10 maandag 9 oktober 2006: Madurai - Periyar nationaal park
Vandaag eens niet echt vroeg weg vanaf het hotel, om 9 uur dit keer. We gaan de bergen in, onderweg stop bij een steenfabriekje. Doel vandaag is het National Park Periyar dat op 1800 meter hoogte ligt op de grens van Tamil Nadu en Kerala. Een mooie tocht, en we zijn om een uur of 1 bij het hotel. Leuk hotel met aparte huisjes, met grote kamers. Lunch in het dorp, en de eerste druppels vallen. In de middag een excursie naar een theefabriek en een spice garden. Als we het dorpje binnen rijden met de jeeps, is er net een grote optocht bezig van alle schoolkinderen uit India lijkt het wel. Thema is Save the nature. Na meer dan een uur wachten kunnen we doorrijden, het begint inmiddels weer te regenen. Komen we aan bij de theefabriek zijn ze alles al aan het schoonmaken. Helaas. Dan naar de spice garden, in het donker en regen naar kruiden zoeken.
Terug naar het hotel, douchen met koud water (de geiser was al uitgezet), en eten in het hotel.
Hotel in Periyar NP / Thekkadi: Hotel Ambadi website hotel

Dag 11 dinsdag 10 oktober 2006: Periyar NP
Vroeg op, ontbijt staat om half 7 al klaar voor ons. Toast en jam. Om 7 uur met de riksja naar het National Park voor een wandeling. Bij de entree van het park moeten we eerst aparte sokken aan om ons te beschermen tegen bloedzuigers. Het barst er hier van, zoveel heb ik er nog nooit gezien. We moeten op een bamboe-vlotje eerst de rivier over, en daarna wandelen. In het bos zien we wat apen, Woody Woodpecker is er ook. De eerste keer dat je die specht hoorde, dacht ik dat er een ploeg houthakkers bezig was, wat een herrie. Wat herten gespot, kameleon, vogels, en daarna gaan we een heuvel op. We hebben een gids met humor: you will see no elephants, no tigers but you will see a nice scenery. Dat laatste klopt zeker. In de verte (paar kilometer) zijn er 2 bruine vlekjes te zien. Dat blijken olifanten te zijn. In het begin herken ik dat natuurlijk niet als olifant en dan krijg je aanwijzingen als links van die groene boom (er staan alleen maar groene bomen), of rechts van die tak (welke tak dan?) Op een andere heuvel spotten we dan ook nog 3 olifanten. Er schijnen ruim 1000 olifanten te zijn in dit park en 40 tijgers. De gids probeert ons op alle mogelijke manieren aanwijzingen te geven waar de olifanten staan. Uiteindelijk heeft denk ik alleen Hennie de olifanten niet gezien. Leuke wandeling van ruim 3 uur. De sokken zitten vol bloedzuigers, maar ik zie nergens wondjes, dus het is goed gegaan.
Lunch doen we in de Coffee Inn, heerlijk vers alles en tijdens de lunch begint de tropische regenbui. In de middag zouden we een boottocht gaan maken, omdat de boot al betaald was, doen we het maar, maar het is eigenlijk gewoon zonde van de tijd. Je kunt geen eens foto's maken, mijn camera stelt scherp op de regen. We zien wel wat, veel herten, wat zwijnen, bizons, aalscholvers e.d.
Bij het hotel douchen, en 's avonds maar weer eens eten. Weer bij de Coffee Inn. We vestigen een nieuw Indiaas record. Om 7 uur aanwezig, om 10 uur komen de laatste dingen op tafel, het duurde extreem lang. En daar wordt je heel melig van.
De eigenaar heeft een aparte filosofie: de mensen moeten hier komen voor het eten en de gezelligheid. Maar als je 2 uur op je eten moet wachten klopt er toch iets niet.
Het regent nog steeds.

Dag 12 woensdag 11 oktober 2006: Periyar NP - Kovalam
Vanochtend vroeg op want om half 7 is het ontbijt. Helaas dacht men bij het hotel dat men dan moest beginnen om alles klaar te gaan maken. Uiteindelijk maar een kwartier te laat vertrokken voor wat een lange reisdag wordt. We gaan van de 1800 meter hoogte van het Periyar National Park naar zeeniveau, en hopelijk laten we de wolken en de regen achter ons. Onderweg komt de zon door, en wordt weer lekker warm in de bus. Lunchstop is om een uur of 1, en dat zijn rijst met allerlei prutjes.
Weer verder, en om 5 uur rijden we eindelijk Kovalam binnen. Een lange dag waar je moe wordt van het reizen en het niets doen en van de warmte.
Het adres waar we naar toe gaan blijkt niet het adres te zijn van het hotel, maar van het postkantoor. Na vragen worden we met de bus afgezet aan de voet van het hotel aan de zee. Via stenen en gras (een pad is onbekend hier) moeten we omhoog lopen / klimmen naar de achteringang van het hotel. De bewaking laat ons gelukkig binnen.
We hebben kleine villa's, rondom het zwembad dat nog in aanbouw is. Maar het idee is leuk.
Na de douche eten in het dorp. Dat betekent in het donker over datzelfde niet aanwezige pad naar beneden. Als we op het strand komen vallen de eerste druppels. Tegen de tijd dat we een restaurant gevonden hebben, zijn de druppels overgegaan in een tropische regenbui. Volledig doorweekt, er is niets meer droog.
In Restaurant Fusion (where East meets West) heerlijk gegeten. Een menukaart met een Indiase kaart, een westerse kaart, en één waar de 2 stijlen gecombineerd zijn. Met de riksja terug. Dan blijkt ook dat de straatjes zo smal zijn dat je hier niet met een bus kunt rijden.
Hotel in Kovalam: Treasure Cove website hotel

Dag 13 donderdag 12 oktober 2006: Kovalam
In het hotel blijkt dat er opeens een extra controle nodig is van de paspoorten. Volgens de wet zijn de lijsten met paspoortnummers en visa-nummers nu niet meer voldoende, en moet daadwerkelijk het paspoort overhandigd worden. De fotokopie blijkt ook goed te zijn. Deze controle vind ook bij de komende hotels plaats in de staat Kerala.
Na een vluchtige verkenning van de eetzaal van het hotel (helemaal leeg en geen personeel te vinden) besloten om in het dorp te gaan eten. Het ontbijt bij Fusion is prima, en omdat het restaurant aan het strand ligt op de 1e verdieping, een mooi uitzicht op de strand en de zee tijdens het ontbijt.
Er is veel activiteit op het strand, de vissers zijn bezig de netten binnen te halen. Ver op zee worden een heel groot net met hele kleine bootjes uitgezet, en door de uiteinden weer terug te brengen naar de kust kan je met 20 / 30 man het net binnenhalen. Vangst: een paar grote emmers met sardientjes-achtige vissen.
Daarna willen de dames gaan shoppen, en ga ik maar wat rondlopen door het kleine, maar gezellige dorpje. Weer een paar mooie fotomomenten. Om een uur of 1 lunch, en verbaasd over de aanhoudendheid van de verkopers. Op een gegeven ogenblik staan er 12 hun identieke kleedjes aan ons te demonstreren. Een apart gezicht.
Na de uitgebreide lunch terug naar het hotel, douchen en gewoon luieren aan het zwembad. Aan het strand wordt je teveel 'lastig' gevallen door alle verkopers, en bovendien ben je gelijk de lokale attractie, omdat vrijwel niemand op het strand ligt. In de zee gaan is ook geen optie, te gevaarlijk qua stroming.
's Avonds weer eens eten in het dorp. Dit keer voor het eerst in een restaurant zonder drankvergunning (herkenbaar nog uit Noord India). Dit wordt heel pragmatisch opgelost door de fles bier in kranten te verpakken en op de grond te zetten. Het bier zit gewoon in een helder bier glas. Zo ziet natuurlijk niemand dat er bier gedronken wordt, ook niet de lokale politie agent. Hoe naïef kun je zijn :-)

Dag 14 vrijdag 13 oktober 2006: Kovalam, backwatertocht
Ontbijt in het hotel, alles staat netjes klaar op de geplande tijd, zodat we ook op tijd met de bus kunnen vertrekken. We rijden een groot deel van dezelfde weg terug langs de kust om naar Aleppey te gaan. Hier gaan we aan boord van een 3-tal house-boten voor een tocht door de backwaters. Een gebied met 900 km aan riviertjes en meren pal achter de kust. Er wordt hier gevist, rijst geteeld, er zijn kleine dorpjes, etc.
Verwachtingspatroon voor de boot waar we ook één nacht op slapen: kleine hutten en 1 toilet. Wat wordt het: 4 hutten voor ons 4-en, met een eigen douche en toilet, airco en fan op de kamer. Gewoon bizar groot en relatief luxe. Ik zit met Harry, Marjolein en Ans op of in de boot. Er is een damesboot met Rosemary, Aline, Carin, Marij, Erna en Saskia en tot slot een Limburgse boot met Jos / Marly en Erik / Henny.
De bemanning van 3 man zorgt voor een welkomstdrankje, de lunch, het diner, de drankjes. Men is heel vriendelijk, aardig, zorgzaam.
Het contact met de andere boten onderweg vindt plaats per SMS. Er is gewoon bereik. Met zonsondergang zitten we op het water, een mooi gezicht. De hele tocht is een groot genietmoment, je hoort eigenlijk alleen maar het gefluit van de vogels. Je ziet het leven van de bevolking: varen, vissen, zwemmen, baden, de was doen, op het land werken, etc. De motor van de boot is gelukkig heel stil.
's Avonds meren we met alle boten aan, en gaan we even wat drinken op de damesboot totdat ons eten klaar is.
Weer gewoon goed eten, met lekkere hapjes. Na het eten gaan de zeilen allemaal naar beneden omdat alles wat kan vliegen spontaan naar binnen vliegt. Onduidelijk is of hier ook steekdingen tussen zitten, achteraf geen bulten.
Als we naar bed gaan, gaat de bemanning voorin zitten om nog even naar de DVD / TV te kijken die op de boot is.
Midden in de nacht gaat de fan opeens aanlopen, de accu's raken leeg. Het wordt warm in de kamer / hut. De motor gaat midden in de nacht even aan, dat zorgt er ook voor dat de airco aangaat. Omdraaien en verder slapen.

zaterdag 30 september 2006

Week 1: Amsterdam - Chennai - Mahabalipuram - Pondicherry - Thanjavur

Dag 1 zaterdag 30 september 2006: Amsterdam - Chennai
Vanochtend vroeg op voor het vertrek naar Schiphol. Ik kon wel iets langer uitslapen omdat ik een lift kreeg van iemand van mijn yoga-lessen (Ineke) die even een lang weekend weg ging en ook vroeg vanaf Schiphol moest vliegen. Om 5 uur op Schiphol, vliegen was om 7.15 uur, maar de Lufthansa balie was supertraag. In de rij zie ik de eerste mensen van de groep, en de eerste kennismakingen vinden plaats. Uiteindelijk had ik pas om half 7 mijn boarding pas, bij de veiligheidscontrole ging het alarm en moesten de schoenen uit en die moesten door de x-ray. Ik kon gelijk doorlopen naar het vliegtuig, en kon gelijk aan boord. Korte vlucht naar Frankfurt, daarna een wandelexcursie naar de gate voor Chennai, India. De vertrekhal is extreem klein, er zijn wel 4 winkeltjes en 1 piepklein barretje. Er is werkelijk niets te beleven daar tijdens die 3 uur wachten. Netjes op tijd vertrokken, in Amsterdam zei men dat er geen gangstoelen meer waren, maar na wat overleg met Indiërs die perse ergens anders wilden zitten, had ik de hele vlucht van bijna 9 uur een gangplaats. Redelijke maaltijd, en veel geslapen. Niets van de 2 films meegekregen. Wel regelmatig met mijn buurman gepraat, een Indiër uit Bangalore en die werkte toevallig voor een Nederlands bedrijfje. Middernacht aankomst op Chennai (oude naam is Madras), douane ging redelijk vlot (sneller dan 10 jaar geleden), en de bagage kwam ook redelijk snel. De reisbegeleidster - Marjolein - stond ons buiten op te wachten. Half uurtje met de bus naar het hotel, en gelijk naar bed.

De titel van de weblog heb ik aangepast. Het was: Reisverslagen van vakantiereizen door Richard. Maar de vraag is natuurlijk zijn dit soort verre reizen nu vakanties of zijn dit reizen. Hier kan je een aardig boompje voor planten of er wel een verschil tussen zit, maar de titel heb ik toch aangepast.

Hotel in Chennai: Shan Royal Hotel website hotel

Dag 2 zondag 1 oktober 2006: Chennai - Mahabalipuram
Vanochtend als eerste in de ontbijtzaal, er is een buffet met cornflakes, vers fruit en allerlei Indiase gerechten. Hier alvast het een en ander van geprobeerd, en een lekker ontbijt.
Het hotel (Shan Royal Hotel) ligt ergens aan de rand van Chennai, om een uur of 11 vertrekken we, de bus moest eerst ingezegend worden voor de reis. Dat betekent dat er palmbladeren en bloemen op de voorkant van de bus gebonden worden. Er worden kaarsjes gebrand onder de bus, en nog wat andere rituelen (3 keer om de bus heenlopen bijvoorbeeld), er wordt een sausje van iets op de banden gesmeerd en op de voorruit. En dat alles voor een veilige reis. Het was in dit geval ook de laatste dag van een 9-daags Hindoestaans festival. De wegen zijn wel verbeterd, goede asfaltwegen, maar het verkeer blijft chaotisch. We rijden niet rechtstreeks naar Mamallapuram, maar via een omweg zodat we alvast een van de 7 heilige steden van India kunnen bezoeken - Kanchipuram. Onderweg een lunchstop bij de fast vegetarian food. Het tempelcomplex gaat pas open om 4 uur. We bezoeken een 2-tal tempels, Kailasanatha Temple. Tempel voor Shiva en uit de 7e eeuw. Goed verzorgt. Er blijken in totaal 58 nissen te zijn met de originele muurschilderingen, waarbij van een paar nog heel de kleuren te zien zijn. Het zijn tekeningen van Shiva en Parvatti en hun zonen Ganesh en Murogan. Natuurlijk mag je de tempel niet in op je schoenen, dat wordt dus op de blote voeten daar rondlopen. Is niet erg als het koud is, maar als de zon al de hele dag op de stenen staat de branden, dan is er toch wel een plaatselijke barbecue. Dat is weer even wennen.
De volgende tempel is de Sri Ekambaranathar Temple, ook deze is opgedragen aan Shiva en is gebouwd in 1509. Bij de ingang staat een 59 meter hoge goudkleurige toren. Dit is een heel grote tempel, er zijn veel zalen en in het midden staat een 300 jaar oude mango boom. Relatief vervelend is dat je de hele tijd achtervolgd wordt door de tempelbewaarder, dat als je maar ergens kijkt iemand weer 10 rupies (wel 17 cent) wil hebben. Maar het is iedere keer weer een ander, en het hoort nu eenmaal bij India. Bij een klein tempeltje word ik nog gezegend, krijg ook een rode stip en nog iets wits op mijn voorhoofd, en een zakje voor de komende 21 dagen. Maar het zal mij alle goeds brengen, veel geluk, veel gezondheid etc. Op het complex is ook nog een plaats om te baden - 50 bij 50 meter met hier om heen trappen. Hier een tijdje gezeten om naar de mensen te kijken. Ook met wat Indische families gepraat. Terug naar de bus, en hier is het een complete aanval van de souvenir verkopers. Ook dit weer overleeft.
In het donker is nu nog 2 uur rijden naar Mamallapuram (de oude naam is Mahabalipuram), het verkeer blijft erg - uitwijken bij tegenliggers pas echt op het laatste moment.
Om een uur of 8 bij het hotel, Hotel Mammalaa Heritage in het centrum van dit kleine dorpje. Bij het zwembad van het hotel kunnen we eten, weer lekker iets Indiaas.
Hotel in Mamallapuram: Mamallaa Heritage website hotel

Dag 3 maandag 2 oktober 2006: MahabalipuramHet schijnt vannacht geregend en geonweerd te hebben. Niets van mee gekregen.
Vandaag een tempeldag- als eerste bezoeken we een tempelcomplex om de hoek van het hotel. Het zijn aantal kleine tempeltjes met veel reliëfwerk, en ligt in een heuvelachtig terrein. Ergens nemen we een verkeerd pad, en moeten om bij een volgend pad te komen van een 3 meter hoge rots afglijden, die erg glad is. De aapjes doen het veel makkelijker.
De volgende tempel is de Five Rathas van lang geleden, en pas 200 jaar geleden ontdekt onder het zand (ja we zitten aan de zee). Naast een aantal tempels staat hier een grote Nandi (Shiva's olifant). Tempels zijn opgedragen aan Shiva, Durga, Vishnu, en Indra. Het is hier druk met de Indiërs, het is vandaag nl. ook een nationale feestdag, de 137e geboortedag van Maharatmar Ghandi. Dat zorgt er ook voor dat het heel leuk is om naar alle families te kijken hoe zij daar mee omgaan.
Lunch wordt weer iets bijzonders, lokaal eten: groot bananenblad als bord, hierop worden een 4 tal dingen neergelegd (curry, groenten en 2 x ondefinieerbaar heet), wat brood uit de oven, en witte rijst. Bestek is er niet, je mag net als bij McDonald’s met je handen eten. Dus de sausjes met je vingers van de rechterhand door de rijst roeren en opeten. Een heerlijke maaltijd, en dat voor iets van 50 rupies (85 cent) inclusief een Pepsi.
Daarna wandelen naar de Shore Temple uit de 7e eeuw, 2 beelden van Shiva en 1 rustend beeld van Vishnu. Deze tempel ligt pal aan zee en aan het strand.
Op het strand is niemand aan het zonnebaden, maar alle Indiërs staan in een grote rij naast elkaar naar de zee te kijken, een apart gezicht. Aan de andere kant van de tempel liggen de vissersboten. Hier gaan we nog even war drinken in een strandtentje. Achter het restaurant staan een tweetal monumenten voor de Tsunami van 26 december 2004. De zee is hier 200 tot 500 meter landinwaarts gekomen, in totaal zijn er 45 doden gevallen in dit dorp. Alle huizen en restaurants aan de kust waren verdwenen, even wat foto's daarvan gezien. Maar alles is weer herbouwd, en ziet er weer netjes uit.
's Avonds aan het strand eten, ik had burliani chicken (dat betekent dat er gewoon wat kippenpoten verstopt zitten tussen de rijst). Andere hadden een verse vis, zag er wel goed uit.
Het idee om daarna nog ergens wat te drinken ging fout vanwege de geboortedag van Ghandi (drooglegging). Gelukkig biedt de minibar op de kamer uitkomst.
Het weer: zonnig, wat bewolking en iets van 35 graden en lage vochtigheid. Heerlijk!

Dag 4 dinsdag 3 oktober 2006: Mahabalipuram
Vanochtend met een paar riksja’s naar een museum over India en alle religies. Was een goed idee van onze reisbegeleidster. Is ruim 45 minuten rijden, komen we daar: sign: all days open, Tuesday holidays. Dus niks iedere dag open. Hek is dicht. We gaan op de terugweg maar naar een krokodillentuin. Ziet er netjes uit, er vinden veel broedprogramma's plaats, en het lijkt erop dat de vele soorten kroko's goed verzorgd worden. Er zijn in de hele tuin misschien wel meer dan 1000 stuks. Bescherming van de bezoekers is minimaal: leun je op een muurtje van 1 meter, denk je er is nog een afgesloten pad van een halve meter en dan pas de krokodillen. Liggen er daar gewoon ook wat kroko's die daar niet thuishoren.
Daarna weer terug naar naar Mamallapuram en nog even Internetten.

Even relaxen, en 's avonds eten aan het strand, andere tent dan gisteren - Sahara. Beetje vreemd ben je aan het eten loopt er een koe voorbij over het strand. Weer goed gegeten - sweet and sour with rice and a lot of spice. Ondertussen zorgen 2 van de dames er nog voor dat een jeep die vast zit in het zand er uitkomt - ze leggen gewoon de automatjes voor de wielen. Auto eruit.
Na het eten nieuwe poging om een bar te vinden, dat wordt een groot succes, leuke tent gevonden, is het bier op. Maar het bier wordt gehaald, duurt even, half uurtje of zo, en dan is het lauw. Dus in de vriezer in een emmer met ijs, en na een uur is er koel mishandeld bier.

Dag 5 woensdag 4 oktober: Mahabalipuram - Pondicherry
Vandaag is het weer eens een reisdag, in dit geval naar Pondicherri ofwel Pondy in het spraakgebruik. We vertrekken pas om een uur of 9 met een wezenloos grote bus voor 14 mensen. Per persoon hebben we ongeveer 1 rij, en deze bus hebben we de hele reis. Een ongekende luxe. De Koning Aapjes moeten iets krapper zitten met 18 man in eenzelfde bus. Die groep zit in hetzelfde hotel.
We reizen eerst naar een plaatsje even buiten Pondy, en hier heeft een commune een eigen centrum ingericht voor meditatie e.d. Het heet Auroville. Je moet eerst verplicht video kijken over de omgeving en de achtergronden van het project. Daarna is het iets van 15 minuten lopen (in Nederlands tempo) naar het punt waar alle energie van hun samenkomt. Het lijkt op een grote gouden golfbal (metertje of 50 hoog). Volgens de Lonely Planet kan het ook een geheim project van de Nasa zijn, het oogt echt wat buitenaards. Jammer is dat dit het enige is dat je kunt zien, er is geen mogelijkheid om met mensen van de commune in contact te komen. Er wonen daar ongeveer 2000 mensen in deze van oorsprong Franse commune. Hier hebben we wel een lunch, en gaan daarna naar het hotel.
Het hotel oogt aardig, met een grote oprijlaan. De kamer grenst aan een grote tuin en aan zee, dus wat wil je nog meer. Bijvoorbeeld wat elektriciteit: douchen met kaarslicht is heel romantisch, maar met koud water ben je toch snel klaar. Voor de eerste keer was er eens een stroomstoring. Van de vorige reis in Noord India weet ik mij te herinneren dat er soms wel eens stroom was, van 2 uur tot 3 uur of iets dergelijks.
Toch nog even naar het strand. Persoonlijke bewaker gaat mee.
's Avonds om een uur of 5 met 2 taxi's naar Pondy, met de echte Ambassador - de Indiase auto. Vanaf het hotel is het toch wel 20 minuten, dus het is wat buitenaf waar we zitten. Onderweg de gebruikelijke doodsverachtingen vanwege alle tegenliggers die niet rijden waar ze horen te rijden. In het dorpje gaan we eerst naar 2 tempels, bij een tempel staat een echte olifant buiten met roze gelakte teennagels. Binnen is het verder wel een mooie tempel. De andere tempel is ook mooi, hier zijn net allerlei diensten aan de gang, en dat is indrukwekkend om naar te kijken.
Daarna over de boulevard lopend zie je alle Franse invloeden in dit plaatsje, zelfs de politieagenten lopen met een Franse politiepet op. Op zee is te zien dat er een regenbui aankomt, en dat klopt. Bij het zoeken naar het restaurant vallen de eerste druppels. Als verzopen katten komen we aan bij restaurant Rendezvous, uitstekende recensie in de Lonely Planet. En het klopt. Goed gegeten, voor de verandering een westers achtige maaltijd met kip.
Terug met een grote 4x4 Jeep naar het hotel, bij de ingang wordt er gesalueerd naar ons!? Wat blijkt: de minister van Economische Zaken van Singapore is in het hotel, en er zijn dansvoorstellingen. Leuk om op de achtergrond mee te maken. Uit de toespraken blijkt dat het iets met de Tsunami te maken heeft, maar wat?? Hun receptie is uitermate saai, er wordt nauwelijks gepraat en gelachen. Terwijl wij met z'n 4en op de achtergrond het meeste lawaai maken. We mogen er van de Hotelmanager toch naar toe, maar we zijn bescheiden en doen het toch maar niet. In onze vuile kleren tussen de maatpakken, slecht idee voor de betrekkingen tussen Nederland, Singapore en India. 's Nachts blijkt het begin van de moesson zich aan te dienen. Het is de eerste echt heftige regenbui. Later staat in de krant dat de moesson volgens plan begint op 20 oktober en eindigt eind december. En guess what: op 20 oktober vlieg ik terug.

Nog even iets over de groep: 13 mensen + 1 reisbegeleidster ( 4 man + 10 vrouw)
4 Rotterdammers (Capelle hoort bij rotjeknor), 4 Maastrichtenaren, 3 uit Den Bosch, 1 Eindhoven, 1 Alphen ad Rijn, en 1 Enschede. De Limburgers trekken met elkaar op, en ik met de rest. Tot nu heel gezellig, iedereen heeft alleen geboekt. We vermaken ons prima.

Hotel in Pondicherry: The Pondicherry Ashok Beach Resort website hotel

Dag 6 donderdag 5 oktober 2006: Pondicherry - Darasuram - Thanjavur
Het wordt vandaag een lange reisdag, om 7 uur vertrek. Afgelopen nacht heeft iets zich uitgeleefd op mijn bovenbeen, een hele excursie daar gehad. Allemaal kleine rode bultjes. Het jeukt gelukkig niet.
Onderweg worden diverse tempels bezocht. Als eerste bezoeken we in Chidambaram de Nataraja tempel uit 907. Het zijn allemaal mooie tempels. Maar ook over de bouw is nagedacht, zo is er een tempel en daar schijnt de zon 's ochtends via de kop van de stier (Nandi) naar binnen, en 100 meter verder staat de Linga met hierop zilver, en door de weerkaatsing van de zon wordt de hele binnenkant van de tempel verlicht. En dat was 1000 jaar geleden.
De volgende tempel heeft een naam die niet op het scrabblebord past en veel aa's bevat (Gangaikondacholapuram) dus weinig letterwaarde. Lunch in een klein dorpje Kumbakonan. Na afloop nog een tijdje kunnen kijken bij de waterplaats waar iedereen zich wast, maar ook de kleren wast. Paar mooie foto's gemaakt. Als laatste wordt in Dhasuram de Airatesvara temple bezocht.
Uiteindelijk om half 6 in het hotel via allerlei landelijke wegen, en een schitterend landschap.
Het hotel ligt aan de rand van het centrum, omdat het al donker is vanavond geen verkenning van de stad, maar eten in het hotel. Aanbeveling van de Lonely Planet, maar ook zij kunnen er wel eens goed naast zitten. Het eten is niet te pruimen. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Hotel in Thanjavur: Hotel Oriental Towers website hotel

Dag 7 vrijdag 6 oktober 2006: Thanjavur
Vanochtend ontbijt in het hotel, en daarna met een 3-tal riksja's de stad in. Eerste stop de Brihadishwara tempel uit 1010. Een gigantisch complex met natuurlijk een linga en de Nandi (6 x 3 meter). In de tempel is net een reinigingsritueel bezig waar we naar mogen kijken, inclusief muziek. Nadeel van een grote tempel is dat je veel moet lopen, nadeel van India is dat het zonnetje schijnt, en naar mijn gevoel staan de brandblaren op mijn arme blote voeten. In de tempelstenen blijken minuscule kleine gaatjes te zitten in uitsteeksels, waar je takjes in kan doen. De buitenmuur bevat nog redelijk intacte muurschilderingen.
Daarna naar het Royal Palace, de Art Galery, de Library e.d. Je koopt een kaartje, en dan zit je in India. Dat betekent dat ze zeggen als je ergens komt nieuw kaartje kopen voor een paar rupies, en o ja foto's nog een kaartje. Daar wordt je soms wel moedeloos van. Ook de Bell Tower nog beklommen, mooi uitzicht over de stad. Lunch weer op een bananenblad, en lekker spicy. Ook nog gezien dat je met 10 man / vrouw in een Ambassador kan - 6 achterin, 4 voorin. Er zit wel iemand half achter de chauffeur, maar iedereen zit in de auto. Daarvoor eerst natuurlijk de gebruikelijke fotosessie, iedere Indiër wil met ons op de foto.
Daarna op zoek naar de markt, every day market day maar vandaag even niet. Dan de kleine straatjes in, dit is herkenbaar India - zand, koeien, veel kleine winkeltjes, brommers, riksja's. Gewoon schitterend.
In het hotel de bar ingedoken, zijn in 1 keer alle mannen van de groep hier. Naast het bier, wordt de tafel vol gezet met allerlei schalen vol kleine hapjes. Heerlijk. We horen ook dat bij het zwembad op de 4e verdieping de apen gewoon rondlopen en water drinken.
In het hotel even douchen, was halen en weer eens eten. Nu in een kiprestaurant. Ze hebben heel veel chicken met de meest vreemde namen erachter. Degene die ik willekeurig aanwijs is medium spicy, en wordt door de ober afgeraden als te heet. De just spicy is ook al heet zat. Maar wel lekkere kip met knoflook. En ook dit is India: alleen frisdranken bij het eten. Fanta-tje is ook lekker.
Thanjavur was vroeger ook bekend als Tanjore.